Ghekiere
Over
De praktijk van Elias Ghekiere wordt grotendeels gevormd door de stilistische en technische kant van het maken en hoe deze de kunst en het leven kunnen voeden. Hij schommelt tussen schilderkunst, tekenkunst, fotografie en beeldhouwkunst en structureert de spanningen die bestaan tussen manieren van representatie, materialiteit en techniek.
Wat begon als een fascinatie voor textuur en vorm, is sindsdien geëvolueerd naar een systematische focus op de perceptie van ambachten en de plaats ervan in moderne en postmoderne narratieven. De term ambacht kan twee verschillende gebieden binnen de visuele cultuur aanduiden. Aan de ene kant verwijst het naar de professionele bezigheid van het onderzoeken en ontwikkelen van technieken die gerelateerd zijn aan een medium of materiaal. Anderzijds kan het het idee oproepen van ambachten die zich ontwikkelden als een vorm van vrijetijdsbesteding binnen een sociaal kader.
De vastberadenheid om een veelheid van stijlen en uitdrukkingswijzen te behouden in een poging om een harmonie te bereiken, wortelt in een verlangen om taxonomieën die tot culturele hiërarchisering leiden, in twijfel te trekken. Door technieken en stijlen uit onder meer de decoratieve kunsten in zijn persoonlijke syntaxis op te nemen, stelt hij een compositie voor die eerder op principes van verwantschap/proportionaliteit tussen de componenten is gebaseerd dan op stilistische compatibiliteit.
Elias stelde onder meer tentoon op Do boomerangs always come back, Rekem, BE (2016) PARKSTAD LIMBURG PRIJS, SCHUNK*, Heerlen, NL (2016), The Grid and the Cloud (HISK Laureate exhibition), Brussel, BE (2017), Apparatus: Ovum, NICC project Space, Antwerp, BE (2021), Apparatus 2, Fred and Ferry, Antwerp, BE (2022)
Gepubliceerd op
17 juni 2022