In gesprek met Danilo Correale

Over werktijd, slaaptijd en droomtijd.

In zijn video-installatie No More Sleep No More onderzoekt Danilo Correale (°1982, Napels) de rol van slaap en de steeds toenemende inbreuk van werk-tijd op onze slaap. Is slaap de enige activiteit waarbij we nog echt vrij zijn? En zullen we in de toekomst ook werken tijdens onze slaap?

Elien Haentjens in gesprek met Danilo Correale

“Iedereen voelt zich betrokken bij het onderwerp slaap”

In onze kapitalistische consumptiemaatschappij is tijd een kostbaar goed. “Gezien het socio-economische model waarin we leven, gebaseerd is op eeuwenlange vormen van exploitatie en extractie, is de nacht misschien wel het laatste onontgonnen gebied op vlak van de tijd als gemeengoed. In onze globale maatschappij waarin economische transacties 24/7 plaatsvinden, is het idee van de nacht als een tijd om te slapen aan het veranderen. Tot nu toe lijkt slaap ongeveer de enige activiteit waarin we nog vrij zijn en niet hoeven produceren. In die zin kan je slaap-tijd wellicht zien als het enige moment van échte vrije tijd. Al kan je je ook afvragen of dat wel zo is, als je telefoon naast je hoofd ligt, en er e-mails en Facebook-berichten van over de hele wereld blijven binnenlopen. Misschien zullen we in de toekomst louter door onze mentale kracht ook een productie kunnen activeren”, vertelt Correale.

Een persoonlijke ervaring lag aan de basis van het project. “Aangezien ik tussen mijn geboortestad Napels en New York woon en werk, had ik vaak last van zware jetlags. Tegelijk staat New York bekend als een stad die nooit slaapt, en 24 op 24 en 7 op 7 draait. Daarom besloot ik om ’s nachts te beginnen leven. Al snel zag ik de wereld vanuit een heel nieuw perspectief. Want de sociale activiteiten die je ’s nachts ontplooit of de mensen die je ontmoet zijn niet dezelfde als overdag”, vertelt Correale. “Aangezien mijn werk altijd gaat over de fundamentele elementen in ons dagelijkse bestaan zoals werk versus vrije tijd – in relatie tot de economische en politieke condities en tijd – sloot dit onderwerp er perfect bij aan.”

Met No More Sleep No More transformeerde Correale zijn persoonlijke ervaring in een veel breder, academisch onderbouwd project. “Daarvoor ging ik met experten uit verschillende domeinen, zoals geschiedenis, antropologie of geneeskunde, praten om het fenomeen slaap beter te begrijpen. Zo vertelde een historicus me dat we voor de Industriële revolutie tussen zonsondergang en zonsopgang in verschillende fases sliepen, terwijl dat nu meer is geëvolueerd naar een monofasische slaap. Die zeer uiteenlopende gesprekken vormen de basis van de tekst die ik tussen de stukken soundscape heen voorlees in mijn installatie, en die ik bundelde in de gelijknamige publicatie .”

Zintuiglijke trip

Voor de abstracte, ietwat hypnotiserende beelden van de 240 minuten durende HD-installatie zette Correale een experiment op. “Ik wilde de abstracte beelden die je ziet als je je ogen sluit en erop duwt nabootsen. Zo wilde ik onder meer een gevoel van eenzaamheid oproepen. Want als je slaapt, ben je – ook al lig je met twee in bed – in feite toch altijd alleen. Daarom heb ik een maand lang mijn dagritme ingeruild voor een nachtleven. Hoewel dat op zich niet zo’n groot verschil zou mogen zijn, was mijn lichaam door het slaaptekort al snel helemaal uitgeput. Het had veel tijd nodig om zich aan te passen, en ik was me minder bewust van mijn fysieke aanwezigheid in de ruimte. De beelden zelf heb ik via oude technieken uit de experimentele cinema gemaakt.”

De installatie zelf is vooral een uitnodiging om even wat uit te rusten. “Op welk moment je ook inpikt, je zal zonder veel moeite te doen altijd iets uit de installatie halen. Dat komt enerzijds omdat iedereen zich betrokken voelt bij het onderwerp slaap, en anderzijds omdat de tekst verschillende lagen omvat. In combinatie nemen het beeld en geluid de toeschouwers mee op een rustgevende, zintuiglijke trip.”

www.danilocorreale.com

Gepubliceerd op

13.07.2020

Auteur

Elien Haentjens

Beeldengalerij
Video

Overzicht